Τοπικό Συμβούλιο Πιτροφού και οι δύο Σύλλογοι του χωριού
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 28/04/2009
Την Δευτέρα του Πάσχα 20/04/2009 το Τοπικό Συμβούλιο Πιτροφού και οι δύο Σύλλογοι του χωριού, κάλεσαν τους κατοίκους του χωριού και όλους τους ενδιαφερόμενους, στο δημοτικό σχολείο Πιτροφού ώστε να τους ενημερώσουν για το θέμα της χωροθέτησης ΧΥΤΥ.
Στην συνάντηση παρευρέθησαν κάτοικοι του Πιτροφού, εκπρόσωποι του Συλλόγου της Παλαιόπολης, του Ζαγανιαρίου και κάτοικοι του Μπατσίου. Αφού ενημερώθηκαν και ακούστηκαν όλες οι απόψεις αποφασίστηκε να γίνει και δεύτερη συνάντηση στην Παλαιόπολη την 02/05/2009 και ώρα 18:00 στο ανοιχτό θέατρο δίπλα στο Αρχαιολογικό μουσείο Παλαιόπολης με το ίδιο θέμα, ώστε να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν περισσότεροι κάτοικοι του νησιού.
Το θέμα μας αφορά όλους.
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΜΕΝΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ
ΔΩΣΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Τετάρτη 22 Απριλίου 2009
Κυριακή 19 Απριλίου 2009
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ο πρόεδρος και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Ζαγανιαριωτών Άνδρου "Η ΖΑΓΟΡΑ" εύχονται σε όλους Καλό Πάσχα και Χρόνια Πολλά!
Τετάρτη 15 Απριλίου 2009
Ακολουθία Ιερού Ευχελαίου
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Εβδομάδας.Οι άδειες δεν ξεκίνησαν ακόμα και το χωριό στερείται δυναμικού...Παρ' όλα αυτά, ο ιερέας μας ακολουθεί κατά γράμμα το εκδοθέν πρόγραμμα των Ιερών ακολουθιών. Την απουσία πολλών εκ των "αθηναίων" Ζαγανιαριωτών όμως, καλύπτουν με την παρουσία τους επισκέπτες από όλο το νησί.Στη σημερινή, απογευματινή (5μ.μ.) ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου παρευρέθηκε ο Έπαρχος Άνδρου, Ιωάννης Μαλταμπές, συμμετέχοντας, μάλιστα, ενεργά στο Ιερό Μυστήριο.
Κυριακή 12 Απριλίου 2009
Κυριακή Των Βαΐων
Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.
Όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή
από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.
Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης
«όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη
«επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν
«ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία.
Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά.
Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια.
Τα "βαγιοχτυπήματα"
Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους.
Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά
θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια.
Τα "βαγιοχτυπήματα" σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες
και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν:
"Και του χρόνου, να μη σε πιάν' η μυίγα".
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα "βατσάσουν" για το καλό.
Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες.
Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.
"Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !"
‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια.
Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ' αυτά "κάπνιζαν"
οι γυναίκες τα παιδιά για το "κακό το μάτι".
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.
Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους:
"Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ' τ' αυγό να φύγω"
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν
μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν
στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά
εκείνη θα γινόταν "συντέκνησσα". Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και
στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες,
μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους
κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την "αργινάρα", μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την "ειρεσιώνη", το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια:
φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός.
Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου,
προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων
επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:
"Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! "
Πηγή: Έθιμα του Πάσχα - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή
από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.
Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης
«όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη
«επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν
«ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία.
Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά.
Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια.
Τα "βαγιοχτυπήματα"
Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους.
Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά
θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια.
Τα "βαγιοχτυπήματα" σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες
και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν:
"Και του χρόνου, να μη σε πιάν' η μυίγα".
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα "βατσάσουν" για το καλό.
Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες.
Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.
"Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !"
‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια.
Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ' αυτά "κάπνιζαν"
οι γυναίκες τα παιδιά για το "κακό το μάτι".
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.
Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους:
"Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ' τ' αυγό να φύγω"
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν
μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν
στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά
εκείνη θα γινόταν "συντέκνησσα". Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και
στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες,
μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους
κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την "αργινάρα", μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την "ειρεσιώνη", το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια:
φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός.
Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου,
προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων
επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:
"Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! "
Πηγή: Έθιμα του Πάσχα - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
Το Σάββατο του Λαζάρου
Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής.
Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.
O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.
Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.
Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν "Λαζαρίνες".
Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα
Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.
πηγή:madata.gr
Φερενίκη
Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.
O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.
Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.
Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν "Λαζαρίνες".
Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα
Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.
πηγή:madata.gr
Φερενίκη
Τρίτη 7 Απριλίου 2009
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ι.ΝΑΟΥ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΖΑΓΑΝΙΑΡΗ & ΕΙΣ.ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕΣΑ ΒΟΥΝΙ ΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟ 11/04 ΕΩΣ 19/04
ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ (ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ)
ώρα:7.00μ.μ.Όρθρος - Θεία λειτουργία Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ (ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)
ώρα:7.30π.μ.Όρθρος - Θεία λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία Νυμφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30π.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία Νυμφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:5.00μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου
ώρα:7.00μ.μ.Ακολουθία του νιπτήρος εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.00π.μ.Εσπερινός - Θεία λειτουργία εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία των Αγίων Παθών εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία των Αγίων Παθών εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:9.00π.μ.Ακολουθία των Μ.Ωρών - Αποκαθήλωσις εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου - Λιτάνευσις Ι.Επιταφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.30μ.μ.Εσπερινός - Θεία Λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:11.00μ.μ.Ακολουθία τελέσεως Αναστάσεως και εν συνεχεία Όρθρος και Θεία Λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:10.00π.μ.Εσπερινός της Αγάπης εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:12.00μεσ.Εσπερινός της Αγάπης εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ο Εφημέριος Πρεσβ.Στεφάνου Δημήτριος
ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ (ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ)
ώρα:7.00μ.μ.Όρθρος - Θεία λειτουργία Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ (ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)
ώρα:7.30π.μ.Όρθρος - Θεία λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία Νυμφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30π.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία Νυμφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Νυμφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:5.00μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου
ώρα:7.00μ.μ.Ακολουθία του νιπτήρος εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.00π.μ.Εσπερινός - Θεία λειτουργία εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία των Αγίων Παθών εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία των Αγίων Παθών εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:9.00π.μ.Ακολουθία των Μ.Ωρών - Αποκαθήλωσις εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:4.30μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:7.30μ.μ.Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου - Λιτάνευσις Ι.Επιταφίου εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:7.30μ.μ.Εσπερινός - Θεία Λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ώρα:11.00μ.μ.Ακολουθία τελέσεως Αναστάσεως και εν συνεχεία Όρθρος και Θεία Λειτουργία εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ώρα:10.00π.μ.Εσπερινός της Αγάπης εις Ι.Ναό Εισ.Θεοτόκου Μέσα Βουνί
ώρα:12.00μεσ.Εσπερινός της Αγάπης εις Ι.Ναό Αγ. Νικολάου Ζαγανιάρη
ο Εφημέριος Πρεσβ.Στεφάνου Δημήτριος
Σάββατο 4 Απριλίου 2009
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ
Όπως καθε χρόνο έτσι και φέτος, μία εβδομάδα πρίν του Λαζάρου γιορτάζεται στην Άνδρο η Παναγία η Θεοσκέπαστη.Στη Χώρα, όπου βρίσκεται και η συγκεκριμένη εκκλησία γίνεται περιφορά της εικόνας με όλες τις τιμές που της αρμόζουν και παρελαύνουν σχολεία καθώς και άγημα του ναυτικού.
Σύμφωνα με την παράδοση ένα φουρτουνιασμένο βράδυ η εικόνα της Παναγίας ερχόταν από το πέλαγος προς την ακρογιαλιά με ένα παράξενο φώς. Οι άνθρωποι του νησιού ακολούθησαν το φώς που τους οδήγησε σε μια μικρή σπηλιά. Έκπληκτοι, μέσα στην σπηλιά, πάνω σε φύκια, είδαν την εικόνα της Παναγίας. Την προσκύνησαν και την μετέφεραν στο παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Την άλλη μέρα όμως η εικόνα γύρισε στην σπηλιά της! Έτσι, οι νησιώτες αποφάσισαν να χτίσουν Ναό πάνω από την σπηλιά. Οι εργασίες για την ανέγερση του ναού έγιναν με γοργούς ρυθμούς και η Εκκλησιά ήταν σχεδόν έτοιμη σε ελάχιστο χρόνο. Έλειπε όμως η σκεπή, γιατί δεν υπήρχε ξυλεία. Η ίδια η Παναγία φρόντισε γι' αυτό.
Ένα καράβι φορτωμένο με ξυλεία κινδύνευσε ανοιχτά στο πέλαγος έξω από την Άνδρο. Ο καπετάνιος μαζί με τους ναυτικούς παρακαλούσαν την Παναγία να τους σώσει από τον επικείμενο κίνδυνο. Φωτισμένος ο καραβοκύρης έριξε την ξυλεία στη θάλασσα. Έτσι το πλοίο σώθηκε. Η ξυλεία σιγά σιγά βγήκε στην ακτή κοντά στην σπηλιά, για να σκεπάσουν οι μάστορες την ξεσκέπαστη Εκκλησία. Επειδή η ξυλεία βρέθηκε αναπάντεχα και μάλιστα στην ώρα της, πραγματικά θεόσταλτη, η Εκκλησία της Παναγίας ονομάστηκε "Θεοσκέπαστη".
(Πηγή: Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)
Και του χρόνου λοιπόν, να είμαστε όλοι καλά και να παρευρεθούμε στη χάρη της.
Φερενίκη
Σύμφωνα με την παράδοση ένα φουρτουνιασμένο βράδυ η εικόνα της Παναγίας ερχόταν από το πέλαγος προς την ακρογιαλιά με ένα παράξενο φώς. Οι άνθρωποι του νησιού ακολούθησαν το φώς που τους οδήγησε σε μια μικρή σπηλιά. Έκπληκτοι, μέσα στην σπηλιά, πάνω σε φύκια, είδαν την εικόνα της Παναγίας. Την προσκύνησαν και την μετέφεραν στο παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Την άλλη μέρα όμως η εικόνα γύρισε στην σπηλιά της! Έτσι, οι νησιώτες αποφάσισαν να χτίσουν Ναό πάνω από την σπηλιά. Οι εργασίες για την ανέγερση του ναού έγιναν με γοργούς ρυθμούς και η Εκκλησιά ήταν σχεδόν έτοιμη σε ελάχιστο χρόνο. Έλειπε όμως η σκεπή, γιατί δεν υπήρχε ξυλεία. Η ίδια η Παναγία φρόντισε γι' αυτό.
Ένα καράβι φορτωμένο με ξυλεία κινδύνευσε ανοιχτά στο πέλαγος έξω από την Άνδρο. Ο καπετάνιος μαζί με τους ναυτικούς παρακαλούσαν την Παναγία να τους σώσει από τον επικείμενο κίνδυνο. Φωτισμένος ο καραβοκύρης έριξε την ξυλεία στη θάλασσα. Έτσι το πλοίο σώθηκε. Η ξυλεία σιγά σιγά βγήκε στην ακτή κοντά στην σπηλιά, για να σκεπάσουν οι μάστορες την ξεσκέπαστη Εκκλησία. Επειδή η ξυλεία βρέθηκε αναπάντεχα και μάλιστα στην ώρα της, πραγματικά θεόσταλτη, η Εκκλησία της Παναγίας ονομάστηκε "Θεοσκέπαστη".
(Πηγή: Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)
Και του χρόνου λοιπόν, να είμαστε όλοι καλά και να παρευρεθούμε στη χάρη της.
Φερενίκη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)